ruzi

is. <fars.> Azuqə, yeyəcək. Qonağın ruzisi özündən qabaq gələr. (Ata. sözü). <Şahmar:> Əgər bu çinar yeməli meyvə gətirsə, özü də yaxşı tutsa, bütün bir kəndin ruzisi olar. B. Bayramov. Ruzi etmək (eləmək) – azuqə kimi işlətmək, yeyəcək kimi istifadə etmək. <Fərəc:> Bir şey yığıb verərsiniz, mən də aparıb özümə ruzi edərəm. Qant.. <Mirzə> meşənin pencər və otundan ruzi etməyə başladı. S. R.. Ruzi qazanmaq, ruzisini çıxarmaq – gündəlik yemək- içməyini əldə etmək, çörəkpulu qazanmaq. <Kazım:> İndi . . xanın sayəsində təzətəzə uyuşub, balalarımın ruzisini çıxarıram. Ç.. Ruzimi (ruzini, ruzisini) əldən buraxmaq (çıxarmaq) – əlinə düşən nemətdən, azuqədən məhrum olmaq; uduzmaq. <Ovçu:> Nə üçün ruzimi əlimdən buraxım, nə üçün halal malımı sənə bağışlayım? Ə. M.. Ruzisini kəsmək – yeyəcəkdən məhrum etmək, yeyəcəyini əlindən almaq, yeyəcəksiz qoymaq; ac qoymaq. <Nəcəf> uşaqların ruzisini kəsəndə belə olar. İ. Ə..